Στον Άγιο Αχίλλειο

 

 

..ένα αξέχαστο τρέξιμο 10 χλμ. , στον Άγιο Αχίλλειο, το νησάκι της Μικρής Πρέσπας,με κατάληξη την ομώνυμη εκκλησιά του Άγιου Αχίλλειου,τη χωρίς σκεπή, ανοιχτή στ' άστρα, που μοιάζει γκρεμισμενο κάστρο....όπου,ιδρωμένος και με τεντωμένες κεραίες όπως πάντα όταν τρέχω έξω στη φύση,στάθηκα για λίγο στο μεσιανό "παράθυρο" της εκκλησιάς, κι είδα κι άκουσα κάμποσα που ψιθύριζαν οι χιλιόχρονοι πλίνθοι ολόγυρα,με τον παφλασμό τ' ανέμου...η εκκλησιά αυτή είναι  μια πανανθρώπινη εκκλησιά:δίχως σκεπή από πάνω,ανοιχτή στ' άστρα και το γαλαξία, δοξάζει τον ένα κι αληθινό θεό όλων: την Αρμονία και το Ρυθμό του Σύμπαντος...το θεό δηλαδή όλων, Χριστιανών, Μουσουλμάνων, Βουδιστών.... 

Στον Άγιο Αχίλλειο,

στον Άγιο των άστρων ,

στον Άγιο Αχίλλειο 

των γκρεμισμένων κάστρων,

στο μεσιανό "παράθυρο" 

άμα σταθείς δρομαίος,

στο μεσιανό "παράθυρο" ,

κάθιδρος, ρωμαλέος,

μπορεί να δεις τ' ανείδωτα 

και τη μεγάλη αλήθεια,

μπορεί να δεις τ' ανείδωτα 

τα αιώνια και τα κρύφια!

Πλίνθοι και μνήμη ολόγυρα  

κι ερείπια στο χώμα,

πλίνθοι και μνήμη ολόγυρα,            
και τ' άχραντό σου σώμα,        

   

πηλός κι αχός που θα γινεί 

στον παφλασμό του ανέμου,

πηλός κι αχός που θα γινεί,

σύντροφε κιαδερφέ μου

περαστικέ κι αθάνατε

 στης γης το ραβαϊσι,

περαστικέ κι αθάνατε

κάτω απ' το κυπαρίσσι. 

..................................... 

Στον Άγιο Αχίλλειο,

στον Άγιο των άστρων,

στον Άγιο Αχίλλειο 

των γκρεμισμένων κάστρων . 

ά. -  λεύτερη Πίνδος