αθλοφιλοσοφία

Κατέβασαν σήμερα τα βουνά μια ψύχρα,κάλεσμα ερωτικό ν' ανέβει ο καθείς εκεί πάνω,που κρύο ποτέ δεν κάνει,άμα ντύνεσαι την αθωότητά σου και τη λευτεριά ενός άγριου λύκου....  Σαν τρέχεις στ' άγια τα βουνά με τους καλούς θρασκιάδες, να ντύνεσαι τα βασικά : του Γραίγου τους ταφτάδες, ένα ζευγάρι αθλητικά, την αθωότητά σου, του Ναζωραίου τη ματιά και την αταραξιά σου, για να τα νιώθεις στα γερά λαγόνια τα γυμνά σου τ' αθάνατα ψηλά βουνά αιωνιότητά σου. ά. - λεύτερη Πίνδος - έτοιμος για Τζουμέρκα

 Σάρκα ,για όσο σε βαστάω σφιχτή σαν τ' άγριο το λιθάρι, κι όπως ο λύκος το τομάρι μόνο μου ντύμα εσέ φοράω, και τρέχω σαν τ' αθώο αγρίμι και στ' άγια τα βουνά αγιάζω καθώς τ' ανείδωτα σπουδάζω μες στη Συμπαντική τη μνήμη, είμαι παιδί στα δεκατρία! Τι λέω; Αγέννητος ακόμα πλανιέμαι σ' ένα αιθέριο δώμα όπού 'χει κράτος κι εξουσία,   η Όστρια,ο κεραυνός, το χιόνι, ο μέρμηγκας, το πεταλούδι, της Τραμουντάνας το τραγούδι, η όχεντρα, η βροχή, τ' αηδόνι, κι εκεί πορεύομαι, με δίχως μπούσουλα μήτε και πυξίδα, σαν το πουλί στην καταιγίδα, που τ' οδηγάει μονάχα ο χτύπος του αιμάτου στην τρελή του φλέβα, κι έτσι ασυντρόφευτο και μόνο  ψάχνει στο πούσι των αιώνων  τ' Άφθαρτο,το Υψηλό,το Μέγα!  ά.

    ..ένα αξέχαστο τρέξιμο 10 χλμ. , στον Άγιο Αχίλλειο, το νησάκι της Μικρής Πρέσπας,με κατάληξη την ομώνυμη εκκλησιά του Άγιου Αχίλλειου,τη χωρίς σκεπή, ανοιχτή στ' άστρα, που μοιάζει γκρεμισμενο κάστρο....όπου,ιδρωμένος και με τεντωμένες κεραίες όπως πάντα όταν τρέχω έξω στη φύση,στάθηκα για λίγο στο μεσιανό "παράθυρο" της εκκλησιάς, κι είδα κι άκουσα κάμποσα που ψιθύριζαν οι χιλιόχρονοι πλίνθοι ολόγυρα,με τον παφλασμό τ' ανέμου... η εκκλησιά αυτή είναι   μια πανανθρώπινη εκκλησιά:δίχως σκεπή από πάνω,ανοιχτή στ' άστρα και το γαλαξία, δοξάζει τον ένα κι αληθινό θεό όλων: την Αρμονία και το Ρυθμό του Σύμπαντος...το θεό δηλαδή όλων, Χριστιανών, Μουσουλμάνων, Βουδιστών....  Στον Άγιο Αχίλλειο, στον Άγιο των άστρων , στον Άγιο Αχίλλειο  των γκρεμισμένων κάστρων, στο μεσιανό "παράθυρο"  άμα σταθείς δρομαίος, στο μεσιανό "παράθυρο" , κάθιδρος, ρωμαλέος, μπορεί να δεις τ' ανείδωτα  και τη μεγάλη αλήθεια, μπορεί να ...

Δελβινάκι: Δημοτικό Ελεύθερο Ανοικτό Πανεπιστήμιο στο Πωγώνι! Το Δ.Ε.Α. Πανεπιστήμιο (που θα είναι το πρώτο στην Ήπειρο και ένα από τα λίγα στην Ελλάδα) θα στεγάζεται στο παλαιό Παρθεναγωγείο Δελβινακίου και ήδη έχουν γίνει κάποιες κινήσεις για προσέλκυση επισκεπτών καθηγητών, τόσο από τα Γιάννινα, όσο και από την Αθήνα, οι οποίοι θα διδάσκουν αφιλοκερδώς (θα καλύπτονται μόνο τα έξοδα μετακίνησης), ενώ σε αυτό θα μπορεί να φοιτήσει κάθε ενδιαφερόμενος.   (...Αυτό το Ελεύθερο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, σκέφτομαι    πως πρέπει να διδάσκει την Τέχνη της αληθινής ζωής.Να μαθαίνει στους σπουδαστές του, εκεί μες στη μάνα-φύση, πώς  ν' ακουρμαίνονται  τον εντός τους άγιο ρυθμό,το δικό του κι  αλλιώτικο ρυθμό ο καθένας.Πώς να ζούνε,όχι  "κοπιαρισμένα" και ...προγραμματισμένα,αλλά πώς να ζούνε ζωή του Ενός(=ζωή λεύτερη,μοναδική κι άμοιαστη,έτσι όπως τη θέλει ο Ένας,ο Άνθρωπος) ,κατά πώς του ορίστηκε του καθενός:λεύτερα, ξεχωριστά, άμο...

Running in the snow, running in the rain, Running all the way Oh, what fun it is to ride In a one man's crazy pace   Πώς τρέχει ο λύκος στα βουνά,  τ' αδέσποτα στον κάμπο,  έτσι μ' εγέννα η μάνα μου, να τρέχω και να λάμπω,  ν' αγάλλομαι, να υψώνομαι,ν' αγιάζω, να ομορφαίνω,  να βγαίνω απ' το κορμάκι μου και στου θεού να μπαίνω  του Έρωτα τ' άφθαρτο κορμί το καλοσμιλεμένο,  να με θωρεί η ξαστεριά κι άντρα της να με παίρνει  να σμίγουνε τ' ανθρώπινα με τα ουράνια μέλη,  να στάζουν απ' το σμίξιμο μελένια ποταμάκια  όσοι τα πιουν να τρέχουνε σαν τα παλληκαράκια,  πώς τρέχει ο λύκος στα βουνά, τ' αδέσποτα στον κάμπο,  πώς τρέχω εγώ απ' τη γέννα μου, και χαίρομαι και λάμπω.  ά. - λεύτερη Πίνδος 

Ετούτο το βίντεο, με τα στιγμιότυπα στα οποία φαίνομαι να τρέχω στο βουνό Λάπατα -υψόμετρο 1400 μέτρα- των Τζουμέρκων,πάνω ακριβώς απ' το χωριό που γεννήθηκα, και με τους στίχους μου "Πέρα στις πετροθάλασσες" και το οργανικό "Οι χαρταετοί" του Μίκη Θεοδωράκη, είναι μια ομολογία πίστης, για μένα : τα βουνά με την απαράμιλη ομορφιά τους ... το τρέξιμο πάνω σ' αυτά...η αλκή του κορμιού...το ταξίδεμα του νου...το λουτρό της ψυχής...η έμπνευση... η αρμονία...ο συμπυκνωμένος χρόνος...τα ψήγματα αθανασίας...η αληθινή ζωή... η ζωή που είναι συνάμα και Ποίηση,ψηλά στα βουνά...  ............................   Τα βουνά, τ' αγέραστα βουνά, τα πανέμορφα βουνά, είναι ποιήματα από μοναχά τους. Όταν -ταχτικότατα- ανεβαίνω και τρέχω πάνω τους, για κάνα δίωρο,με ρυθμό δρομέα αποστάσεων, αφουγκράζομαι τ'  αχολόι τους κι όλο και κάμποσους στίχους μαζώνω στο δισάκι μου.Μετά, κατεβαίνω στο βόρβορο της πόλης, τους γράφω στο τεφτέρι μου, κάνω μερικούς απ' αυτούς τρ...